Acta Pacis Westphalicae III C 2,1 : Diarium Volmar, 1. Teil: 1643 - 1647 / Joachim Foerster und Roswitha Philippe
Dienstag Worüber wir ein relation ad Caesarem verfaßt und
selbige nach Oßnabrukh vom 13. huius communicirt [ 388].
Eodem empfangen wir schreiben von Oßnabrukh innhalts, daß sie am ver-
gangnen sontag vor einliferung unsers guettachtens den actum extraditionis
per secretarios in domo decani cum reseruatione exceptionum contra etc.
hetten vorgehen lassen, mit beilag protocolli, relationis ad Caesarem et ex-
empli plenipotentiae Suecicae [ 389].
Visum igitur fuit domino comiti, prout etiam dominus Saauedra monuit,
huius rei statim dominos mediatores participes reddere. Quos a meridie
accessimus et paucis significauimus meminisse ipsos, quod regis christia-
nissimi plenipotentiarii statim a principio, cum, quid in ipsorum plenipotentia
desideraret Caesar, ostendissemus, regessissent se in hoc negocio ultra pro-
gredi nolle, nisi prius communicatio plenipotentiarum etiam Osnaburgi inter
Caesareanos Suecosque facta esset. Cum igitur hodie a nostris collegis cer-
tiores facti simus de utriusque partis consensu praeterita die dominica ac-
tum hunc intercessisse, id nos etiam ipsis dominis mediatoribus indicare
voluisse. Simul rogare, ut Gallos exhortentur, velint se tandem diserte et
categorice declarare, quatenus et in quantum ad ea, quae nomine Caesaris in
illa plenipotentia desiderata sunt, satisfacere cupiant, quo tandem confecto
hoc plenipotentiae negocio ad ulteriora progredi liceat. Subiunxi deinde per
discursum Caesareae maiestati hanc rem curae fuisse et monuisse saepius
residentem suum in aula regis Daniae , ut desuper regii senatus mentem ex-
ploraret. Cum igitur ille rescripserit bona regis venia ad hunc actum procedi
posse, noluisse nos multorum expectationem diutius frustrari.
Illi ostenderunt gratum sibi hoc iudicium esse nec intermissuros, quin cum
Gallis agant. Credere in ipsis nullam fore difficultatem. Quaesiuit tamen
Venetus, an potestatem haberemus de communi consensu componendi has
plenipotentiarum difficultates. Respondimus nos satis superque ad eam rem a
Caesare instructos esse, modo ne ipsa substantia plenipotentiarum immutari
tentetur. Cui responso acquieuit ille. His ita peractis paululum confabu-
lando commorati discessimus.
selbige nach Oßnabrukh vom 13. huius communicirt [ 388].
Eodem empfangen wir schreiben von Oßnabrukh innhalts, daß sie am ver-
gangnen sontag vor einliferung unsers guettachtens den actum extraditionis
per secretarios in domo decani cum reseruatione exceptionum contra etc.
hetten vorgehen lassen, mit beilag protocolli, relationis ad Caesarem et ex-
empli plenipotentiae Suecicae [ 389].
huius rei statim dominos mediatores participes reddere. Quos a meridie
accessimus et paucis significauimus meminisse ipsos, quod regis christia-
nissimi plenipotentiarii statim a principio, cum, quid in ipsorum plenipotentia
desideraret Caesar, ostendissemus, regessissent se in hoc negocio ultra pro-
gredi nolle, nisi prius communicatio plenipotentiarum etiam Osnaburgi inter
Caesareanos Suecosque facta esset. Cum igitur hodie a nostris collegis cer-
tiores facti simus de utriusque partis consensu praeterita die dominica ac-
tum hunc intercessisse, id nos etiam ipsis dominis mediatoribus indicare
voluisse. Simul rogare, ut Gallos exhortentur, velint se tandem diserte et
categorice declarare, quatenus et in quantum ad ea, quae nomine Caesaris in
illa plenipotentia desiderata sunt, satisfacere cupiant, quo tandem confecto
hoc plenipotentiae negocio ad ulteriora progredi liceat. Subiunxi deinde per
discursum Caesareae maiestati hanc rem curae fuisse et monuisse saepius
residentem suum in aula regis Daniae , ut desuper regii senatus mentem ex-
ploraret. Cum igitur ille rescripserit bona regis venia ad hunc actum procedi
posse, noluisse nos multorum expectationem diutius frustrari.
Illi ostenderunt gratum sibi hoc iudicium esse nec intermissuros, quin cum
Gallis agant. Credere in ipsis nullam fore difficultatem. Quaesiuit tamen
Venetus, an potestatem haberemus de communi consensu componendi has
plenipotentiarum difficultates. Respondimus nos satis superque ad eam rem a
Caesare instructos esse, modo ne ipsa substantia plenipotentiarum immutari
tentetur. Cui responso acquieuit ille. His ita peractis paululum confabu-
lando commorati discessimus.