23

1. Quia ita conventum et transactum est inter Imperatorem et status imperii in

24

nuperis comitiis Ratisbonensibus et Francofurtensibus, proinde exteri non habent

25

ullam iustam causam super eo puncto se intromittendi et bellum cum tot innocentium

26

iniuria et sanguinis profusione diutius continuandi.

27

2. Cancellarius regnorum Sueciae expresse declaravit ante hac tam literis quam

28

verbis, si Imperator et status imperii in eo puncto convenirent, quod regina et corona

29

Sueciae se nollent amplius hoc nomine opponere, sed vellent contenti esse inclusione

30

eorum, qui ipsis in hoc bello Suecico (quod demum anno 1630 inceptum fuit) toga

31

vel sago adicti fuerint.

32

3. Serenissimus quoque rex Sueciae, Gustavus, nunquam subditorum et rebellium

33

Austriacorum aliorumque in imperium querelam super reformatione religionis et

34

status in regno Bohemiae et aliis provinciis haereditariis ante annum 1630 facta inter

35

causas belli retulit, sed saltem turbationem Maris Baltici, obsidionem civitatis Stral-

36

sundensis, suppetias regi Poloniae adversus se in Prussiam submissas et eiectionem

37

ducum Megapolitanorum cum hac expressa cöntestatione, quod sublatis hisce causis

38

ilico pacem amplecti velit.

39

4. Iura gentium et usus populorum etiam hoc volunt, ut sublatis causis tollatur

40

bellum et redintegretur pax, quae fuit ante bellum inchoatum, nec in amnistia san-

41

cienda misceantur ea, quae partibus belligerantibus armorum causam non dederunt.

42

5. Nuspiam rex Sueciae contendit ante hac cum Imperatore et domo Austriaca de

43

restitutione Palatini aut aliquorum exulum et emigrantium, quin potius expresse

44

protestatus est, si non supradictae causae accessissent, se in aliorum gratiam haud

45

quaeque arma contra Caesarem et domum Austriae moturum fuisse.

46

6. Iniustissimum quoque foret, si regina et corona Sueciae nunc demum vellet

47

horum causa bellum trahere aut pacem difficiliorem reddere, nam toti mundo con-

48

stat de iniusta causa et rebellione Bohemorum et Palatini eiusque sequacium et

[p. 272] [scan. 300]

1

adhaerentium et quod Imperator pientissime defunctus in ultionem et vindictam

2

iniuriae sibi illatae et reparationem aliqualem ingentis damni dati nihil aliud contra

3

eos statuerit, quam quod iura maiestatis omnium regnorum et imperiorum ad

4

assecurationem status sui exigunt et in aliis regnis et provinciis hactenus fieri con-

5

suevit.

6

7. Impossibilis quoque est omnium eorum restitutio, nam vitam solus Deus potest

7

reddere. Quoad bona vero manifesta fieret iniuria illis et eorum haeredibus, quibus

8

ea propter fidei constantiam et egregia merita fuerunt attributa vel etiam pretio

9

divendita et per tot annos in quartam et quintam generationem translata, magnis

10

etiam sumptibus et impensis saepius meliorata et redempta.

11

8. Nec extat in historiis exemplum talis amnistiae sive restitutionis. Thrasybulus

12

ipsemet, quem ob inventionem huius medii tantopere depraedicant, non potuit

13

Atheniensium rempublicam per illud aliter pacare quam exclusis aliquot capitibus

14

et bonis civium a sua amnistia.

15

9. Res foret pessimi exempli, quae posset non minus in Suecorum et Gallorum

16

regum damnum et iniuriam pertingere, si omnes rebelles et exules aut eorum haeredes

17

deberent plenarie restitui. Quis enim protestantibus in Gallia aut catholicis in Suecia et

18

Anglia, Belgio autem foederato et alibi tunc vitio verteret, si captata temporum

19

occasione ad antiquum statum provocarent? Regum et magnarum rerum publicarum

20

causa communis esse debet in tuenda maiestatis et supremae iurisdictionis actione

21

contra turbatores status sui.