Acta Pacis Westphalicae III C 2,1 : Diarium Volmar, 1. Teil: 1643 - 1647 / Joachim Foerster und Roswitha Philippe
Donnerstag
Jouis 15. huius retulit ad nos dominus orator
Venetus missum heri noctu ad se a Gallis secretarium Brasset, qui indicaret
aduenisse nuncium a barone de Marseille iam inter ipsum et principem
Transylvaniae de confirmatione faederis, quod cum Torstensonio inierat,
nomine regis christianissimi conuenisse
Vgl. oben [S. 329 Anm. 1.]
. Cum igitur conuentione praelimi-
nari transactum sit, ut omnibus Galliae adhaerentibus salui conductus ad
hosce congressus concedi debeant, tum etiam in illo propositionis articulo, ubi
de satisfactione landgrauiae Cassellanae agitur, expresse contineatur eandem
etiam satisfactionem coniunctim reliquis quoqueadhaerentis
adhaerentibus
et faederatis
Galliae praestari debere, ideo postulari saluos conductus pro deputatis
Ragoczii, quos ad congressus praesentes mittere decreuisset; nam ni id fiat,
posse fieri, ut tractatus pacis denuo praepediantur. Se id nobis seorsim signi-
ficare voluisse, quod dominus nuncius se his rebus immiscere nolit et ut
monere Caesarem possemus.
Respondimus nos quidem ad Caesarem referre velle, sed videre non posse,
qua cum ratione haec talia a sua maiestate postulari possint, quin potius
apertum indicium esse aduersarios pacem amplecti nolle, cum subinde eius-
modi exorbitantia et a ratione communi aliena in medium adferant. Paulo
post de admittendis Lusitanis actum iri, deinde aliis et sic eiusmodi tricarum
nullum finem fore. Conuentione praeliminari nihil de huiusmodi confaedera-
tis nouis nec palam nec in genere dici et eo tempore confaederationem hanc
nondum exstitisse ideoque ibi comprehensam intelligi non posse; agi ibi in
clausula generali tantum de statibus imperii Galliae adhaerentibus, non de
exteris. Res Transyluani ad imperii negocia nihil pertinere, offensum iri
procul dubio ordines noua hac postulatione, cum videant negocio tantum
extrahendo excogitatam. Recepit Venetus se hanc nostram declarationem ad
Gallos relaturum.
Eodem a meridie hab ich herrn bischofen von Oßnabrukh disen vortrag
communicirt
Vgl. APW [III C 3,1 S. 215.]
, auch dabei angedeüttet, worauff die quaestiones bei künftiger
conferentz ze setzen sein möchten.
Venetus missum heri noctu ad se a Gallis secretarium Brasset, qui indicaret
aduenisse nuncium a barone de Marseille iam inter ipsum et principem
Transylvaniae de confirmatione faederis, quod cum Torstensonio inierat,
nomine regis christianissimi conuenisse
Vgl. oben [S. 329 Anm. 1.]
nari transactum sit, ut omnibus Galliae adhaerentibus salui conductus ad
hosce congressus concedi debeant, tum etiam in illo propositionis articulo, ubi
de satisfactione landgrauiae Cassellanae agitur, expresse contineatur eandem
etiam satisfactionem coniunctim reliquis quoque
Galliae praestari debere, ideo postulari saluos conductus pro deputatis
Ragoczii, quos ad congressus praesentes mittere decreuisset; nam ni id fiat,
posse fieri, ut tractatus pacis denuo praepediantur. Se id nobis seorsim signi-
ficare voluisse, quod dominus nuncius se his rebus immiscere nolit et ut
monere Caesarem possemus.
Respondimus nos quidem ad Caesarem referre velle, sed videre non posse,
qua cum ratione haec talia a sua maiestate postulari possint, quin potius
apertum indicium esse aduersarios pacem amplecti nolle, cum subinde eius-
modi exorbitantia et a ratione communi aliena in medium adferant. Paulo
post de admittendis Lusitanis actum iri, deinde aliis et sic eiusmodi tricarum
nullum finem fore. Conuentione praeliminari nihil de huiusmodi confaedera-
tis nouis nec palam nec in genere dici et eo tempore confaederationem hanc
nondum exstitisse ideoque ibi comprehensam intelligi non posse; agi ibi in
clausula generali tantum de statibus imperii Galliae adhaerentibus, non de
exteris. Res Transyluani ad imperii negocia nihil pertinere, offensum iri
procul dubio ordines noua hac postulatione, cum videant negocio tantum
extrahendo excogitatam. Recepit Venetus se hanc nostram declarationem ad
Gallos relaturum.
Eodem a meridie hab ich herrn bischofen von Oßnabrukh disen vortrag
communicirt
Vgl. APW [III C 3,1 S. 215.]
conferentz ze setzen sein möchten.