Acta Pacis Westphalicae III C 2,1 : Diarium Volmar, 1. Teil: 1643 - 1647 / Joachim Foerster und Roswitha Philippe
Montag
Lunae 2. huius hora decima antemeridiana resalutaui-
mus eundem valedicendi caussa faustum iter adprecati cum voto, ut Deus
ipsius actiones in prosequendis regis christianissimi mandatis ad diuini sui
nominis gloriam ecclesiaeque catholicae in Germania vehementer afflictae et
laborantis dirigere dignetur, et cetera.
Ipse cum plurimum nostram humanitatem sibi exhibitam commendasset, ad-
iecit regem suum ac praecipue reginam omnino catholicae ecclesiae suam
integritatem et libertatem tum in Germania tum alibi stabilire cupere neque
in his tractatibus quicquam admissum iri, quod contra cedere posset. Postre-
mo et se nihil magis optare, quam ut Caesareae maiestati sua humillima of-
ficia praestare posset, erga nos quidem, ut quavis occasione data tanta hu-
manitatis officia compensare posset, operam daturum. Postea inter collo-
quendum ad exhibitionem mandatorum Osnabrugi disceptatam deuenit pu-
tans hac in re nullo opus mediatore, quod solum duas partes interlitigantes
concerneret et facili negotio expediri posset. Dani autem interpositionem
admitti non posse, quod iam bellum ipsi cum Suecis esset apertum. Ad ea
nos, culpam hoc loco a Caesare omnem abesse, mutata tamen tractandi forma
cogitatione altiori opus, an omnino Suecis in medio ab ipsis proposito
deferendum, maxime quod ipsemet Saluius protestatus fuerit se de hac pro-
posita forma nondum a regina sua mandatum accepisse; quare Caesarianis
imputari nihil posse, si et ipsi simili usi essent excusatione et vero, antequam
a Caesare resolutionem accepissent, ad nouam tractandi formam non veni-
rent. Ad extremum, cum longiorem ille conuersationem de hoc puncto ex-
petere videretur, respondimus abrumpendi colloquii caussa nos sperare pro-
pediem et huic rei aliquod inuentum iri remedium. Et sic datis ad valedicen-
dum dexteris discessimus comitante ipso nos usque ad rhedam. Et notan-
dum, quod omnibus his colloquiis non minus ipse quam reliqui Gallici
legati nos utrosque titulo excellentiae honorarunt, quemadmodum conuen-
tum erat.
An die herrn Kayserliche gesandten zu Oßnabrukh berichten wir allen disen
verlauff mit beiligender abschrifft des ertheilten passzettuls zu ihrer nachricht,
de 2. Maii [ 246].
mus eundem valedicendi caussa faustum iter adprecati cum voto, ut Deus
ipsius actiones in prosequendis regis christianissimi mandatis ad diuini sui
nominis gloriam ecclesiaeque catholicae in Germania vehementer afflictae et
laborantis dirigere dignetur, et cetera.
Ipse cum plurimum nostram humanitatem sibi exhibitam commendasset, ad-
iecit regem suum ac praecipue reginam omnino catholicae ecclesiae suam
integritatem et libertatem tum in Germania tum alibi stabilire cupere neque
in his tractatibus quicquam admissum iri, quod contra cedere posset. Postre-
mo et se nihil magis optare, quam ut Caesareae maiestati sua humillima of-
ficia praestare posset, erga nos quidem, ut quavis occasione data tanta hu-
manitatis officia compensare posset, operam daturum. Postea inter collo-
quendum ad exhibitionem mandatorum Osnabrugi disceptatam deuenit pu-
tans hac in re nullo opus mediatore, quod solum duas partes interlitigantes
concerneret et facili negotio expediri posset. Dani autem interpositionem
admitti non posse, quod iam bellum ipsi cum Suecis esset apertum. Ad ea
nos, culpam hoc loco a Caesare omnem abesse, mutata tamen tractandi forma
cogitatione altiori opus, an omnino Suecis in medio ab ipsis proposito
deferendum, maxime quod ipsemet Saluius protestatus fuerit se de hac pro-
posita forma nondum a regina sua mandatum accepisse; quare Caesarianis
imputari nihil posse, si et ipsi simili usi essent excusatione et vero, antequam
a Caesare resolutionem accepissent, ad nouam tractandi formam non veni-
rent. Ad extremum, cum longiorem ille conuersationem de hoc puncto ex-
petere videretur, respondimus abrumpendi colloquii caussa nos sperare pro-
pediem et huic rei aliquod inuentum iri remedium. Et sic datis ad valedicen-
dum dexteris discessimus comitante ipso nos usque ad rhedam. Et notan-
dum, quod omnibus his colloquiis non minus ipse quam reliqui Gallici
legati nos utrosque titulo excellentiae honorarunt, quemadmodum conuen-
tum erat.
An die herrn Kayserliche gesandten zu Oßnabrukh berichten wir allen disen
verlauff mit beiligender abschrifft des ertheilten passzettuls zu ihrer nachricht,
de 2. Maii [ 246].