Acta Pacis Westphalicae II C 4,1 : Die Schwedischen Korrespondenzen, Band 4, 1. Teil: 1647-1648 / Wilhelm Kohl unter Mitarbeit von Paul Nachtsheim
45. Königin Christina an den König von Frankreich Stockholm 1647 Oktober 29/November 8
–/ 45 /–
Stockholm 1647 Oktober 29/November 8
Kopie: RR ( lat. / tysk ) fol. 396–399; Druck (deutsche Übersetzung): TE VI S. 94f. mit Datum
1647 Oktober 24.
Enttäuschung über die Aufkündigung des Ulmer Waffenstillstandes durch Kurbayern und Kur-
köln an die Adresse von Schweden, aber nicht an Frankreich, wodurch die Freundschaft der
beiden Kronen gestört werden soll. Bitte um Aufrechterhaltung des Bündnisses mit Schweden, um
Bayern bestrafen zu können.
De nullius principum Germaniae affectu in caussam communem dubitandi
maiores nobis unquam exstitere rationes quam de electoris Bavarici animo
adplicando communi rei ac regnorum utrumque nostrorum. Tot enim tantis-
que nexibus iungitur domui Austriacae princeps suopte ingenio non nobis
tantum sed suis etiam infestus, ut hactenus maxima parte consilia domus Aus-
triacae per Germaniam si non direxerit particeps tamen fuerit et sustinuerit,
nullo habito sive consanguinitatis sive vicinitatis multo minus exterorum re-
gum respectu. Ideoque divus parens noster gloriosissimae memoriae et nos
eius exemplo ac rationibus motae, nullius amicitiam affectavimus minus facile
animadvertentes quidquid studii operaeque in eo collocatum fuisset, id sine
fructu ac usu et nobis amicisque nostris fraudi ac nocumento futurum. Haec
licet nobis non essent ignota, atque quoties tractatuum cum duce Bavariae
iniiceretur a Serenitatis Vestrae ministris mentio, iusserimus nostrates illos
declinare. Praeterita tamen hiieme, cum exercituum nostrorum duces, campi-
marschallus noster, dominus Wrangelius, et mareschallus Vester, dominus de
Tourrene, coniuncti in Franconia ac Suevia agerent ac ea occasione invade-
rent Bavariam fixo illic pede, Bavarus nullo alio consilio sui tuendi reperto,
ad tractatus accurrit, desertoque in speciem Imperatore armistitium nobiscum
et cum Serenitate Vestra pepigit, suo quoque fratre electore Coloniense in-
cluso , conditionibus sibi in praesens proficuis et, ut videri voluit, pacificandae
Europae non ineptis, duraturum usque ad generale armistitium aut pacem
universalem, cum amplissimis promissis se nihil studii operaeque intermissu-
rum quo haec obtineri possent, annuimus hisce tractatibus motae authoritate
Serenitatis Vestrae et suasu ministrorum Vestrorum. Quidquid transactum
fuit Ulmae nostrarumque erat partium, id ratihabentes executioni dari iussi-
mus , transmisso ratificationis nostrae solenni instrumento et ante praescripto
temporis exitu reddito; atque ut cuncta maiori sinceritate peragerentur, versis
armis in haereditarias provincias Caesaris, bellum omne a limitibus eius trans-
ferri iussimus, ea spe fore ut princeps eius aetatis ac dignitatis datam fidem
esset servaturus, praesertim cum ad nos esset delatum, illum legatione ad Se-
renitatem Vestram missa multa de suo candore et sinceritate dixisse. Nos iam
exspectantes eiusdem ratificationem, primo intelligimus electorem Colonien-
sem armistitio, quod primum acceptaverat, renunciasse; nunc paulo post ip-
sum electorem Bavariae, missis literis ad nostrum campimareschallum, quo
die ratificationem suam mittere delivisset, nostra retenta armistitium repudi-
asse ; quemadmodum et nobis ille particulari epistola id indigitavit, atque haec
et quae ibi respecta sunt Serenitas Vestra ex adiustatis exemplaribus in Lati-
num translatis cognoscere poterit. De praetextibus infringendi armistii ab eo
excogitatis nihil dicimus. Sunt enim per se manifesti nec aliud quam quaesiti
colores et inserviunt nobis, ne in futurum amplius fidamus. Hoc tantum nos
movet, quod armistitio nobiscum inito renuntians, cum Vestra Serenitate pac-
tum conservare videri vult. Ac si techinis ipsius cupi Serenitas Vestra posset
aut, quod nobis credibilius est, quod credat suis his artibus amicitiae foederi-
que et confidentiae nostrae mutuae aliquid detrimenti adportari posse. Nos
itaque pro summo studio quo flagravimus nostri conservandi foederis, confi-
dentiae ac cooperationis cum Serenitate Vestra in hoc bello adversus domum
Austriacam et eius adhaerentes stare, divina nunc vero benignitate pax univer-
salis , iusta decora et tuta obtineri queat, longe meliora ac destinatis utrinque
nostris accomodatiora sperantes, non possumus non insistere apud Serenita-
tem Vestram et coniunctis nobiscum studiis, consiliis et viribus hanc a Bavaro
eiusque fratre acceptam iniuriam vindicemus, reducto suo in Germaniam
exercitu, quo pacis tractatus nunc aliquo tempore non parum turbati iterum
restitui et suos habere progressus queant. Tum ne solae relictae et cautius
magisque pro defensione agere coactae, deserere haereditarias Imperatoris
provincias, mole belli in solos nostros exercitus redundante, necesse habe-
amus .
Haec pro amicitia nostra communicare operae praetium duximus, nulla dubi-
tantes quin Vestra Serenitas sua sponte in id inclinet, quod e re et statu com-
muni tum etiam ex foedere et amicitia nostra futurum iudicaverit, ac inprimis
ut hostes nostri sentiant, nihil se posse vel viribus vel armis, quod ullo modo
foederis nostri et coniunctionis rationes infringat aut debilitet. Denique cum
destituamur in praesens ordinario in aula nostra residente, iussissimus cubicu-
larium nostrum, generosum Carolum Sopium
moratur, hasce literas nostras Serenitati Vestrae offerre ac responsum eiusdem
desuper sollicitare.