Acta Pacis Westphalicae II C 2 : Die Schwedischen Korrespondenzen, Band 1: 1645-1646 / Wilhelm Kohl
181. Johan Oxenstierna und Salvius an die französischen Gesandten Osnabrück 1646 August 31/September 10
–/ 181 /–
Osnabrück 1646 August 31/September 10
Kopie: DG, A I 1, Legat . [ 5 ], 292–292’ als Beil. G zu Nr. 179
Druck: J. G. v. Meiern III S. 718–719
Bitte um bessere Zusammenarbeit beider Gesandtschaften.
Monasterio alternis fere diebus nunciatur, tractatus Gallicos cum hostibus
nocte dieque fervere, ignaris omnibus quid agatur eoque vehementius anxiis.
Nos quidem de Celsitudinis et Excellentiarum Vestrarum candore non minus
quam fide mutuorum foederum persuasissimi sumus. Speramus tarnen haud
superfluum videri, si quid alii de eo scribant, qui effectus hic inde sequantur,
fidenter communicemus. Id quidem liquido animadvertimus, quo magis
fervet tractatus Vester, eo magis refrigescere nostrum. Solicitavimus hisce
diebus legatos Caesareos, ut aliquanto propius se explicarent circa articulos
nostros, at responsum tulimus nive frigidius. Caussa non alia creditur, nisi
quod, quo maiorem spem concepisse videntur separandi a Suecia Gallos,
eo negligentius iam habeant Suecos, ut plane obriguisse videantur ad postu-
lata nostra. Requirit quidem foedus regnorum, ut omnia collatis consiliis
peragantur, pari passu lenteque utrobique festinando, nec quidquam uno
alterove loco statuatur sine mutuo et explicito consensu, adeoque ne insciis
et inconsultis residentibus quidquam tractetur. Residens Gallicus dudum
revocatus est. Quantum Suecicus eorum, quae illic aguntur, resciscit, norunt
Celsitudo et Excellentia Vestrae. Interim et continenter tractari et ex parte
concludi, attoniti significant, ni metuant divisiones. Celsitudo et Excellen-
tia Vestrae ab initio urserunt, ut singulis quindenis mutuo congrederemur,
si non pro necessitudine communicationis, saltem ut palam conspiceretur
arctissima regnorum unio. Duo tarnen menses transivere, ex quo id iam
omittitur, nec minuunt diffidentiam, quae alibi per aestatem acta sunt.
Itaque quaesumus Celsitudinem et Excellentiam Vestras, ne graventur Osna-
brugam totam, alias plurimum sibi de sinceritate Vestra promittentem,
paucis lineis ab hac solicitudine liberare.