APW-Dokument / Acta Pacis Westphalicae II C 1 : Die Schwedischen Korrespondenzen, Band 1: 1643-1645 / Ernst Manfred Wermter -

Acta Pacis Westphalicae II C 1 : Die Schwedischen Korrespondenzen, Band 1: 1643-1645 / Ernst Manfred Wermter

315. Salvius an Servien Osnabrück 1645 April 3/13

315

Salvius an Servien

Osnabrück 1645 April 3/13

Ausf.: AE , Corresp. pol. , Allem. vol. 46, 316–316’

Mißhelligkeiten zwischen den beiden französischen Gesandten.

Illibenter hactenus intellexi intercessisse aliquid simultatem excellentiae

vestrae cum illustrissimo collega domino comite d’Avaux. Nunquam ta-

men speravi tantum id esse, ut necessum foret uni contra alterum testimo-

nia conquirere. Testimonium de veritate nemini negandum puto, minus a

me excellentiae vestrae, cui ob summam erga me benevolentiam virtutes-

que plurimas omnia gratae voluntatis officia libentissime defero. At quia

non video, cui bono haec testimonia! Imo vereor, ne magis exacerbandis et

seiungendis, quam conciliandis animis serviant. Optarem, si spes superesset,

potius amicae compositionis officium, quam odiosi alicuius testimonii de-

positionem a nobis desiderate fuisse. Dolemus certe tota fere Europa cir-

cumferri querelas ac si privatae Gallicorum legatorum inimicitiae sola nunc

causa essent tardati tractatus pacis. Quod quanquam ita non sit, quia tamen a

multis sic esse putatur, non minus interesset publicae pacis, quam tantorum

virorum existimatione dignum esset, ut de iis potius abolendis quam am-

plius alendis cogitatio susciperetur. Cum enim nos nihil ulterius queramur

de praeiudicio festinatae propositionis, quid causae subest, cur excellentiae

vestrae eo nomine mutuo actiones intentent? Vetus verbum est, qui a com-

pagnon , a maistre. Raro eadem est duorum in magnis negotiis procedendi

ratio, etiamsi ad unum eundemque uterque scopum contendat. Si quid ta-

men ab uno alterove interdum non ita examusim ad gustum alterius fieri vi-

deatur , prudens est, multa dissimulare, amici mores nosse, non odisse, pri-

vatas offensas reipublicae condonare. Hoc animo nuper excellentiam ve-

stram rogavi, ne aliquid odiose collegae improperaret. Non quod aliquid

improperio dignum iudicarem, sed quod satius dum spernere quam ex-

aggerare minutias exigui momenti fomitemque gliscenti malo subdcuere

quam subministrare. Utrumque vestrum veneror et honoro. Cautione ta-

men opus est, ne unius iustificatio videatur alterius condemnatio. Utrique

potius sincerae reconciliationis amicitiam cum omni prosperitatis incremen-

to animitus exopto …