Acta Pacis Westphalicae III C 2,1 : Diarium Volmar, 1. Teil: 1643 - 1647 / Joachim Foerster und Roswitha Philippe

[p. 203] [scan. 251]


1
1644 XI 1
Dienstag

39
1 Dinstags] am Rande: Nach Oßnabrukh.
Dinstags, den 1. Novembris remittiren wir denen zu
2
Oßnabrukh ihr relation ad Caesarem mit bericht, daß noch von denn Fran-
3
zosen kein weitere erclärung einkommen [ 434].

4

40
4 Eodem] am Rande: Von Oßnabrukh, wegen der Schweden antrib zu fortsetzung der
41
tractaten.
Eodem berichten sie unß weiter, daß die Schweden sehr starkh uff die an-
5
trettung der haupttractaten tringen und den Französischen residenten, baron
6
de Rortée, dahin vermögt haben, das er selbst nach Münster gangen, umb die
7
Franzosen, ut praetenditur, anzetreiben, daß sie ihre vollmacht denn Schweden
8
gleich emendiren wolten. Ursach dises starkhen antreibens sei, daß ihre sachen
9
zu wasser und landt nit wol stehen sollen, wie sie dann auch dem Dennischen
10
secretario seine von Coppenhagen kommende brieff auffgehalten.

11

42
11 Nostri] am Rande: In quibus eo casu nostri dubitent.
Nostri petunt a Caesare resolutionem, wann es mit denn Schweden zu einem
12
absonderlichen tractat kommen solt, ob nit vorderist ein declaratoria von inen
13
zu begehren, das sie der Französischen confoederation renunciren thuend,
14
item, ob zu begehren, daß sie solche declaratoriam den Franzosen intimiren
15
sollen. Quod quidem necessarium non videri, de ultimo Octobris [ 435].

16

43
16 Eodem] am Rande: A Caesare.
Eodem 1. huius empfangen wir a Caesare zwei schreiben. Daß erste auß
17
Melkh, den 12. octobris, uff unser relation vom 30. Septembris innhalts, wir
18
werden Ihr Maiestät bevelch mit nechstvorgangner ordinari empfangen
19
haben. Sie erwartten also deß weitern erfolgs [ 436].

20
Daß andere sub dato Lintz de 19. Octobris uff unser relation vom 6. eius-
21
dem innhalts, die erste obiection der Franzosen circa nostram plenipotentiam
22
de clausula pacem ipsam concludendi sei beraits mit überschikung der andern
23
volmacht erörttert. In secundo, wann die Franzosen darauff beharrten, daß
24
wir in nostra plenipotentia die terminos ’confoederati et adhaerentes‘ in dis-
25
positione textus repetiren solten, lassen es Ihr Maiestät ihnen nit entgegen
26
sein, das wir es einwilligen und dißortts an unß nichts erwenden lassen
27
sollen. 3. Hab es zugleich mit der subscription seine richtigkheit. 4. Sei denn
28
mediatorn in puncto armistitii recht geanttworttet. Wann aber diser punc-
29
tus von denn Franzosen solte movirt werden, hetten wir es an Ihr Maiestät
30
umb resolution zu gelangen. 5. Wir sollen die Spanischen erinnern, daß auch
31
sie ihres ortts in emendatione eines und anders, waß billich oder unprae-
32
judicirlich, sich nit auffhalten wolten. 6. Die tractaten im hauptwerkh be-
33
treffend, hetten wir unß nach denen vor 14. tagen unß und denen zu Oßna-
34
brukh eingelangten bevelchen ze reguliren [ 437].

35

44
35 Martis] am Rande: Colloquium cum mediatoribus de plenipotentiis.
Martis in festo Omnium Sanctorum a meridie cum nos et Hispani una esse-
36
mus, venerunt ad nos in hospitio domini comitis ambo domini mediatores et,
37
quae a Gallis ad nostras ulteriores oppositiones et respectiue declarationes
38
respondissent, exposuerunt commemorantes inprimis, quanta diligentia

[p. 204] [scan. 252]


1
cum ipsis egissent. Ipsos autem circa nostram plenipotentiam adhuc duo
2
desiderare, primo ut omnino confaederatorum mentionem non solum in
3
principio sed etiam in ipsa mandati constitutione facere deberemus. Non
4
enim sufficere Caesarem in animo non habere contra conuentionem prae-
5
liminarem ac contra saluos conductus a se concessos quidpiam admittendi,
6
sed debere hoc etiam in ipso plenipotentiae contextu ita quidem exprimi, ne
7
cuipiam circa hoc dubitatio aliqua suboriri possit. Deinde ista verba ’nec
8
non ubi de mediis conuentum fuerit‘ inferre quandam separationem inter
9
media et ipsam pacem concludendam atque adeo praesupponere diuersitatem
10
tractatuum. Itaque satius fore his expunctis tantum duas istas particulas
11
interponi: ’super istis ad concludendum‘ etc.

12
Circa plenipotentiam Hispanicam desiderare Gallos, ut caussa illa finalis de
13
commodo et utilitate christianitatis et domus Austriacae, quam Hispani plu-
14
ribus verbis circumscripserant, prorsus tollatur, quemadmodum et in nostra
15
nihil tale reperiatur. Secundo, ut pariter exprimatur Hispanos non solum
16
cum Gallis sed etiam cum eorum confaederatis tractandi potestate instructos
17
esse. Tertio, ut clare definiant, qui et quot coniunctim vel separatim potesta-
18
tem habeant pacem concludendi, an bini, an terni, an plures paucioresue.

19
Quod autem ad strictiorem Gallicae plenipotentiae correctionem attineret,
20
tandem promisisse Gallos velle se, quaecunque nobis circa coniunctam cum
21
faederatis tractationem adhuc dubia esse viderentur, tollere eamque correc-
22
tionem admittere, quae rationi consentanea esset, modo ne confaederatos
23
prorsus exclusum iremus.

24
His a dominis mediatoribus intellectis paulisper inter nos seorsim collocuti et
25
nos et Hispani sparsim, quae videbantur monenda, ingessimus. Inprimis cum
26
nos ideo repetitionem terminorum ’confaederati et adhaerentes‘ Caesarem
27
minus necessariam esse iudicasse diceremus, quod hoc plenipotentiae cum
28
Suecis conuentae conformius esset, qui et hactenus constanter eandem am-
29
plexi sint et Gallos diligenter monuerint, ut et ipsi eiusmodi formula contenti
30
sint, replicatum nobis est, id quidem verum, sed Gallos dicere se nolle ad ea,
31
quae hoc loco cum Suecis conuenta, obligari, tum quod dissentiendi rationes
32
haberent singulares, tum quod Caesar Suecicam nullius arguerit defectus,
33
ipsorum vero hactenus aliquod exceptionibus exagitasset, itaque si vellemus
34
nobis satisfieri, aequum fore, ut et nos in iis, quae ratio dictaret, ipsis satis-
35
faceremus. Postremo igitur recepimus nos utrinque maiori cura rem ponde-
36
raturos et crastina die mentem nostram ad singula declararutos esse.

Dokumente