Acta Pacis Westphalicae III C 2,1 : Diarium Volmar, 1. Teil: 1643 - 1647 / Joachim Foerster und Roswitha Philippe
Mittwoch
Die sequenti annuente domino comite accessi Vene-
tum eique exposui, qualiter gubernator praesidii Hassiaci in Lippstat impe-
diat liberum cursum veredi ordinarii nolens contentus esse, quod ab isto
literae Lipstadium directae in domo postae deponantur et statim iter suum
prosequatur, sed quod cogat ipsum tradere vallisiam suam, quam ille aperire
literarumque fasciculos perscrutari soleat detento veredario ad duas, tres,
quatuor aut plures horas, quin suspicionem esse non vanam illum interea
literas quas libuerit reserare et sigillo adulterino postea iterum obsignare.
Quapropter rogaui, cum huiusmodi conatus directe contra praeliminarem
conuentionem sit et in magnum praeiudicium tractatuum pacis tendat, ut
pro interpositionis munere scribere ad landgrauiam Cassellanam vellet, quo
sine mora praefatum gubernatorem ab huiusmodi conatibus serio dehorte-
tur iubeatque veredariis omnibus liberum minimeque impeditum transitum
permitti. Recepit se id accurate facturum moniturumque etiam residentem
Gallicum, ut pariter et ipse hac de re ad landgrauiam scribat. Credere se
tamen hoc iniussu principis, propria tantum sed peruersa diligentia guber-
natoris fieri.
Quaesiui deinde, an nondum etiam responsum a plenipotentiariis Gallicis
super officio visitationum accepisset, sed negabat. Ab aliis tamen ex Hollan-
dia scribi ipsos vehementer discessum suum urgere, quanquam intelligat
Hollandos longe aliter iam de negocio Danico, quam a principio videri
volebant, sentire et vehementer angi, quod ob promissum Suecis antehac
auxilium magnisdifficulatibus
sese implicari animaduerterent. Literis Pari-
siensibus a 16. huius sibi significari reginam sancte contestatam suis pleni-
potentiariis noua mandata submissa esse, quibus moneantur non obstante
negocio Danico Monasterium quam primum abire. Itaque se nescire, quid
tandem futurum sit. Etsi enim tandem aliquando veniant, se videre non
posse, quomodo pacis in negocio feliciter procedi queat feruente inter Da-
num et Suecos bello, cui necesse sit ex una parte Caesarem et Hispanum, ex
altera Hollandos et Gallos implicari. Interea certum esse Gallorum res tum in
ipsa Gallia tum in Catalonia tum in Italia ad mutationem inclinare. His ultro
citroque dictis sumpta licentia discessi.
tum eique exposui, qualiter gubernator praesidii Hassiaci in Lippstat impe-
diat liberum cursum veredi ordinarii nolens contentus esse, quod ab isto
literae Lipstadium directae in domo postae deponantur et statim iter suum
prosequatur, sed quod cogat ipsum tradere vallisiam suam, quam ille aperire
literarumque fasciculos perscrutari soleat detento veredario ad duas, tres,
quatuor aut plures horas, quin suspicionem esse non vanam illum interea
literas quas libuerit reserare et sigillo adulterino postea iterum obsignare.
Quapropter rogaui, cum huiusmodi conatus directe contra praeliminarem
conuentionem sit et in magnum praeiudicium tractatuum pacis tendat, ut
pro interpositionis munere scribere ad landgrauiam Cassellanam vellet, quo
sine mora praefatum gubernatorem ab huiusmodi conatibus serio dehorte-
tur iubeatque veredariis omnibus liberum minimeque impeditum transitum
permitti. Recepit se id accurate facturum moniturumque etiam residentem
Gallicum, ut pariter et ipse hac de re ad landgrauiam scribat. Credere se
tamen hoc iniussu principis, propria tantum sed peruersa diligentia guber-
natoris fieri.
Quaesiui deinde, an nondum etiam responsum a plenipotentiariis Gallicis
super officio visitationum accepisset, sed negabat. Ab aliis tamen ex Hollan-
dia scribi ipsos vehementer discessum suum urgere, quanquam intelligat
Hollandos longe aliter iam de negocio Danico, quam a principio videri
volebant, sentire et vehementer angi, quod ob promissum Suecis antehac
auxilium magnis
siensibus a 16. huius sibi significari reginam sancte contestatam suis pleni-
potentiariis noua mandata submissa esse, quibus moneantur non obstante
negocio Danico Monasterium quam primum abire. Itaque se nescire, quid
tandem futurum sit. Etsi enim tandem aliquando veniant, se videre non
posse, quomodo pacis in negocio feliciter procedi queat feruente inter Da-
num et Suecos bello, cui necesse sit ex una parte Caesarem et Hispanum, ex
altera Hollandos et Gallos implicari. Interea certum esse Gallorum res tum in
ipsa Gallia tum in Catalonia tum in Italia ad mutationem inclinare. His ultro
citroque dictis sumpta licentia discessi.