Acta Pacis Westphalicae III C 2,1 : Diarium Volmar, 1. Teil: 1643 - 1647 / Joachim Foerster und Roswitha Philippe
Sonntag
Dominica tertio huius Hispani nos conuenerunt in aede
domini comitis, significantes se iam aliquoties, quid sibi nobisque ob longam
nimis Gallorum moram facto opus esse possit, considerasse sibique visum
silentio hanc minime transmittendam. Cum itaque ex eo sermone, quem ipse
heri cum domino Saauedra habuissem, intellexerint nos iisdem occupari
cogitationibus, confecisse ipsos scriptum quoddam, quo communi nostro
nomine dolorem et iustam querimoniam nostram ad oratorem Venetum
deferri posse arbitrentur, idque, ni graue esset, recitaturos.
Respondimus perplacere nobis hoc consilium, expectare tamen sententiam
legatorum Caesaris Osnabrugae agentium, quod in mandatis haberemus
huiusmodi consilia communicato cum ipsis inire. Ea caussa nos isto sensu
scriptum conficere distulisse; si tamen ipsis placeret compositionem suam
nobis recitare, perlubenter audituros. Recitavit dominus Brunus et, cum satis
apposite factam cerneremus, petiimus copiam obiterque indicauimus potu-
isse aliquando latius diduci, quae ad conciliandam nostris principibus beni-
uolentiam et ad concitandum odium in aduersarios facere viderentur. Lau-
dare tamen nos summam qua usi essent modestiam. Sed quod appareret
mentem ipsorum esse, ut una communi Caesaris regisque catholici nomine
eiusmodi scriptum Veneto exhibeatur, nos ipsorum prudentiae consideran-
dum relinquere, an forte consultius fuerit ob plures respectus, ut seorsim
singuli id cum Veneto ageremus, ne forte aduersarii ex hoc ipso caussam
criminandi actionesque nostras apud ordines imperii inuidiose traducendi
arriperent. Quod et ipsis vehementer placuit et nos eapropter peculiare scrip-
tum Caesaris nomine, sed pari intentione et stylo, confecturos recepimus.
Exemplum autem scripti Hispanici [ 126] invenies.
domini comitis, significantes se iam aliquoties, quid sibi nobisque ob longam
nimis Gallorum moram facto opus esse possit, considerasse sibique visum
silentio hanc minime transmittendam. Cum itaque ex eo sermone, quem ipse
heri cum domino Saauedra habuissem, intellexerint nos iisdem occupari
cogitationibus, confecisse ipsos scriptum quoddam, quo communi nostro
nomine dolorem et iustam querimoniam nostram ad oratorem Venetum
deferri posse arbitrentur, idque, ni graue esset, recitaturos.
Respondimus perplacere nobis hoc consilium, expectare tamen sententiam
legatorum Caesaris Osnabrugae agentium, quod in mandatis haberemus
huiusmodi consilia communicato cum ipsis inire. Ea caussa nos isto sensu
scriptum conficere distulisse; si tamen ipsis placeret compositionem suam
nobis recitare, perlubenter audituros. Recitavit dominus Brunus et, cum satis
apposite factam cerneremus, petiimus copiam obiterque indicauimus potu-
isse aliquando latius diduci, quae ad conciliandam nostris principibus beni-
uolentiam et ad concitandum odium in aduersarios facere viderentur. Lau-
dare tamen nos summam qua usi essent modestiam. Sed quod appareret
mentem ipsorum esse, ut una communi Caesaris regisque catholici nomine
eiusmodi scriptum Veneto exhibeatur, nos ipsorum prudentiae consideran-
dum relinquere, an forte consultius fuerit ob plures respectus, ut seorsim
singuli id cum Veneto ageremus, ne forte aduersarii ex hoc ipso caussam
criminandi actionesque nostras apud ordines imperii inuidiose traducendi
arriperent. Quod et ipsis vehementer placuit et nos eapropter peculiare scrip-
tum Caesaris nomine, sed pari intentione et stylo, confecturos recepimus.
Exemplum autem scripti Hispanici [ 126] invenies.